Rozdział 6 , cz.1

Kolejny tydzień mijał spokojnie i bez żadnych większych problemów. W szkole wszystko w porządku, zaczęło się poprawianie ocen, bo lada moment będzie koniec roku. Co prawda dopiero kwiecień, ale lepiej dmuchać na zimne. Z ojcem nie rozmawiałam, z resztą jego i tak nie było praktycznie w domu, Chris wyjechał na zawody, więc nie miałam okazji go zapytać o co chodziło z Justinem. A propos . Z Justinem również nie miałam kontaktu. Widziałam go raz na światłach obok szkoły, wyglądał jakby się z kimś porządnie kłócił przez telefon. No cóż, mnie to już nie dotyczyło. Z Sue i Trish widywałam się prawie codziennie, oczywiście tradycyjnie obgadywałyśmy pół miasta. A Katty? Moja sportsmenka też pojechała na tygodniowe zawody i zastanawiam się czy przypadkiem nie pojechała tam gdzie mój brat. Hm, było by zabawne. Poza tym Katty jeszcze nie wie co się stało, a przynajmniej ode mnie. Muszę z nią porozmawiać. Ma wrócić w sobotę. Jak dobrze, że dzisiaj już środa. Ah tak, no i w sobotę są moje 18 urodziny. Czuje, że Sue, Trish i Katty coś wymyśliły.

Po południu poszłam na trening. W szarych, szerokich dresach z krokiem w kolanach, białej, za dużej koszulce i kokiem na środku głowy dumnie przemierzałam miasto. Przepełniała mnie radość, bo szłam do miejsca, gdzie wszystko było inne, gdzie wszystko mnie uszczęśliwiało. Nawet poobijane obojczyki i nogi. Weszłam na salę, przywitałam się z dziewczynami i trenerką, zmieniłam buty i zaczęłam się rozgrzewać. Po wykonaniu paru ćwiczeń Mia, bo tak nazywała się nasza trenerka, zawołała nas i zaczęła.

- Słuchajcie kobietki. Za półtora tygodnia odbędzie się międzymiastowy konkurs tańca i jest to dla Was ogromna szansa. Wiem, że potraficie nieziemskie rzeczy. Franky – odezwała się do wysokiej, czarnowłosej latynoski – Ty masz szanse w R&B oraz Dancehall’u. Miriam – spojrzała na uroczą blondykę – Ciebie widzę w finale housa i funky. Tori – uśmiechnęła się do krótkowłosej szatynki – Ty hip-hop. A Ty Sophie – tym razem spojrzała na mnie, a ja nie wiedziałam czy mam się śmiać, czy raczej płakać – Ty współczesny i jazz. Obiecuję, że powalicie na nogi wszystkich. A co do reszty dziewczyn, każda z was ma szansę w każdej dziedzinie. Nie zapominajcie, że zostaje nam Reaggaeton, Locking, Brodway itp. Pokażemy innym klubom, że to my rządzimy tym miastem. To my rządzimy Stratford ! – krzyknęła pokrzepiająco i po chwili rozpoczął się trening.

Ja mam brać udział w konkursie międzymiastowym? Kurczę, nie spodziewałam się tego. Teraz nie liczyło się dla mnie nic innego, to było moim celem numer jeden.

Na kolejnych treningach dawałam z siebie wszystko, często zostawałam też po zajęciach, ponieważ sala była wolna. Chciałam wypaść jak najlepiej, dlatego wręcz katowałam się na treningach. Do domu wracałam poobijana, cała mokra i wykończona. Zaczęłam regularnie jeść, bo chcąc nie chcąc musiałam skądś brać siły na treningi. Sue i Trish wrzeszczały na mnie, że nie dbam o siebie i jestem non stop na sali. Ale ja ich nie słuchałam, dalej robiłam to co kochałam, doprowadzając się tym samym do granic wytrzymałości.

W końcu nadeszła sobota. Dzień przyjazdu Katty i moich urodzin. Rano obudził mnie telefon.

- Halo? – odebrałam zaspanym głosem.

- Wstawaj śpiochu, będę u Ciebie za 20 minut ! – w słuchawce usłyszałam wesoły głos Katty.

- Jesteś już w Stratford? – zapytałam zdziwiona. Spojrzałam na zegarek, była 10.05.

-Tak, przed chwilą wjechaliśmy do miasta. Pójdę się tylko rozpakować i zaraz u Ciebie będę, okej?

- Jasne słońce, czekam. Do zobaczenia.

- Papa – rzuciła Katty i rozłączyła się.

Usiadłam na łóżku i przeciągnęłam się. Było trochę wcześnie, ale co miałam poradzić. Zaraz będzie u mnie największa imprezowiczka, a zarazem sportsmenka w mieście. Jedno wykluczało drugie, ale nie dla Katty. Jeżeli postawiła sobie coś za cel, dążyła do niego z całych sił. To właśnie w niej kochałam.

Wstałam ospale i wyszłam do łazienki. Już chciałam wejść do środka pomieszczenia, gdy nagle ktoś przytulił mnie od tyłu a ja od razu wiedziałam, ze to mój brat.

- Chris! – krzyknęłam szczęśliwa. – Strasznie tęskniłam! – obróciłam się do niego przodem i wtuliłam się w niego z radością.

- Cześć młoda. Ja też tęskniłem. – uśmiechnął się Chris. – Jak sobie radziłaś beze mnie aż tydzień? – zapytał zabawnie.

- Jakoś dawałam rady. W zasadzie nie miałam czasu o Tobie często myśleć, bo Twoja siostra ma za tydzień międzymiastowy konkurs taneczny. – powiedziałam dumnie.

- No no, to już wiem co będę robił za tydzień. – Chris pocałował mnie troskliwie w czoło. – I jak Ci idą treningi?

- Sam zobacz – wskazałam na swoje nogi, które były całe posiniaczone, tak samo jak boki i ramiona.

- Chryste, Sophie. Wyglądasz jakby ktoś Cię maltretował w domu – powiedział przerażony Chris.

- Coś za coś. Sue i Trish strasznie na mnie krzyczą. Twierdzą, że nie dbam o siebie i przemęczam się. – dodałam smutno.

- I chyba mają rację. Spójrz tylko na siebie. Wyraźnie schudłaś, jesteś cała poobijana i blada. – westchnął Chris. – Zacznij wreszcie martwić się też o siebie. Taniec to nie wszystko, bez tego jesteś cudowna. Jeśli ograniczysz trochę treningów nic Ci się nie stanie Sophie. – pouczył mnie brat.

- Chris, dobrze wiesz, że taniec to dla mnie cały świat, całe życie. Nie umiem bez niego przetrwać. Nie mogę ograniczyć treningów, bo został tylko tydzień. Potem zestopuję, obiecuje. – spojrzałam na niego wielkimi, błękitnymi oczyma, a on w odpowiedzi posłał mi szeroki uśmiech.

- Boże, młoda. Kocham Cię i chcę dla Ciebie najlepiej.

- Wiem Chris, ja Ciebie też. Ale jeśli chcesz dla mnie najlepiej to pozwól mi robić to co kocham. Obiecuję, że nie zawiodę. – pocałowałam brata w policzek, po czym dodałam. – Cieszę się, ze wróciłeś, ale zaraz będzie u mnie Katty i…

-Katty ? – zapytał przerażnony.

- No tak, Katty. Co w tym dziwnego? W końcu nie widziałyśmy się tydzień. A propos. Jak zawody? – zapytałam ciekawa.

- Masz brata wicemistrza . – powiedział dumnie wypinając pierś w przód.

- Moje gratulacje! – uśmiechnęłam się.

-Dziękuje. Jak wyjdziesz z łazienki itp., to czeka Cię niespodzianka – poinformował mnie brat.

- To świetnie. Idę się umyć.

Odwróciłam się na pięcie i pobiegłam do łazienki. Wzięłam szybki, odprężający prysznic, po czym wychodząc spod niego, owinęłam się miękkim kremowym ręcznikiem. Umyłam twarz i zęby, a następnie poszłam wybrać jakiś ciuch. Zdecydowałam się na razie na czarne legginsy i za dużą bordową koszulkę. Lubiłam taki trochę niechlujny look. Nie nakładałam makijażu, bo wiedziałam, że i tak będę musiała na wieczór malować. Rozczesałam mokre włosy i pozwoliłam im samym wyschnąć. Tak jak kazał Chris zeszłam na dół i wmurowało mnie. W salonie stali Sue, Trish, Katty, Chris i Ignac oraz moi rodzice. I nie wiedzieć czemu, trochę byłam rozczarowana brakiem Justina. Coś w środku mnie pragnęło go u mnie w salonie. Sue i Trish trzymały ogromny tort w kształcie gwiazdy, a Chris i Ignac trzymali balony. To wszystko wyglądało zabawnie i uroczo. I musze się przyznać, że wzruszyłam się. Nie spodziewałam się czegoś takiego, ani trochę.

- Sto lat kochanie ! – przed szereg wyszła moja mama i od razu mnie uściskała. Odwzajemniłam jej uścisk troszkę mocniej. Chwilę potem wręczyła mi dwa niewielkie prezenty, po czym dodała. – Ponieważ nasza mała księżniczka kończy dziś 18 lat, postanowiliśmy z Twoim tatą dać Ci odpowiedni na tą okazję prezent.

- Dziękuję ! – zawołałam radośnie i otworzyłam jedno z pudełek. Szczęka mi opadła, gdy zobaczyłam jego zawartość. Kluczyki do Mini Coopera.

- Dziękuję, dziękuję, dziękuję ! – rzuciłam się mamie na szyję, a ona zaśmiała się i ucałowała mnie w policzek.

- Kursy również masz opłacone, zaczynasz od poniedziałku. I podziękuj też tacie – dodała z uśmiechem, a mnie mina zrzedła. Przełknęłam ślinę i odparłam.

- Jasne. – podeszłam do ojca i ucałowałam go chłodno w polik. – Dziękuję, tato. – ostatnie słowo mocno podkreśliłam. Mój ojciec nic nie odpowiedział, jedynie posłał mi uśmiech, a ja wywróciłam oczami. Olewając go, wróciłam do kolejnego prezentu. Otwierając go znów zaczęłam piszczeć z radości. Dostałam IPhone’a 4s! Spełniły się moje marzenia. Wycałowałam mamę i spojrzałam na Sue oraz Trish, które odpaliły świeczki i powiedziały.

- Pomyśl marzenie skarbie!

Uśmiechnęłam się wesoło i pomyślałam marzenie. I było to marzenie, którego najmniej się spodziewałam. Gdy zdmuchnęłam świeczki, moje przyjaciółki, czyli Sue, Katty i Trish wręczyły mi ogromną torbę, w której środku znalazłam kartkę, książkę, kolejną nerkę i łańcuszek z napisem ‘’ Belive in yourself ‘’. Od razu chwyciłam do ręki książkę i otwierając ją, odjęło mi mowę. W środku książki znajdowały się wszystkie nasze wspólne zdjęcia, zapiski dziewczyn, nasze śmieszne powiedzenia, moje zdjęcia z występów, czyli jednym słowem – wszystkie wspomnienia od początku naszej znajomości . Po moich policzkach płynęły łzy szczęścia, a co za tym szło dziewczyny od razu mnie do siebie tuliły, całowały po policzkach i rozśmieszały.

- Ale to nie wszystko – odezwała się Sue.

- To znaczy? – zdziwiłam się.

- Wieczorem organizujemy mini grilla, ognisko itp. specjalnie dla Ciebie. Będzie niewiele osób .– Sue posłała mi znaczące spojrzenie.

-Oh…  – mruknęłam. – O której i gdzie?

- O 19, na ogrodzie u Ignaca i reszty. – uśmiechnęła się szeroko Sue.

- U Ignaca? – zapytałam, przełykając ślinę. Przecież tam będzie Justin…

- Tak, to bezpieczna miejscówka i pewna. – powiedziała Katty jeszcze o niczym nie wiedząc.

- Okej.. W porządku. – posłałam jej słaby uśmiech.

Chris bez słowa podszedł do mnie i przytulił mnie z braterską miłością. Uśmiechnęłam się, po czym odsunęłam od niego i westchnęłam.

- No braciszku, a Ty co masz dla mnie? – wyszczerzyłam się patrząc mu w oczy.

- Haha, młoda! Najpierw może życzenia – uśmiechnął się, po czym złożył mi życzenia prosto z serca. Z moich oczu wylewał się wodospad łez, przez co Chris non stop mnie do siebie tulił. Gdy jako tako się uspokoiłam wręczył mi niewielkie pudełeczko a w środku niego łańcuszek, wewnątrz którego wklejone było nasze zdjęcie (co spowodowało u mnie kolejny strumień łez) oraz bon na zakupy . Ucałowałam Chrisa i otarłam mniej więcej twarz.

- Dziękuje Wam wszystkim, nie spodziewałam się tego ani trochę. – powiedziałam spokojnie.

- O to chodziło – Katty uśmiechnęła się przebiegle.

Przewróciłam tylko oczami, po czym moja mama weszła z tacką, talerzykami itp., chcąc  ugościć moje przyjaciółki i resztę załogi. Chris pokroił tort i podał każdemu. Był czekoladowy. Mmm, niesamowity.

Siedząc w salonie wszyscy rozmawialiśmy, śmialiśmy się i wspominaliśmy. To cholernie mnie podniosło na duchu i pozwoliło zapomnieć o wszystkich dotychczasowych problemach. Po około godzinie dziewczyny i Ignac pożegnali się ze mną i wyszli, wcześniej oznajmiając, że widzimy się wieczorem. Nie mogłam się już doczekać. Gdy załoga już wyszła, ja postanowiłam oglądnąć mój samochód. Weszłam do garażu i moje oczy od razu się zaświeciły. Biało czarny Mini Cooper, co za cudo. Otworzyłam drzwi samochodu i wślizgnęłam się na miejsce kierowcy, po czym chwyciłam kierownice uśmiechając się sama do siebie. Ten samochód przenosił mnie w inny wymiar przyjemności. Zapach świeżości delikatnie otulał moje ciało, a ja opierając głowę o zagłówek zamknęłam oczy i westchnęłam. Było mi dobrze, jak dawniej. Po chwili usłyszałam, że ktoś otwiera drzwi od strony pasażera i wsiada do środka. Okazało się, że był to mój ciekawski brat. Przełknęłam ślinę i głęboko odetchnęłam. Miałam teraz wyśmienitą okazję do zapytania Chrisa co robił z Justinem w parku parę dni temu.

- I jak młoda? Podoba Ci się ? – zapytał wesoło mój brat.

- Tak, oczywiście. To niesamowity wóz. – uśmiechnęłam się spokojnie.

- No to świetnie – rzucił.

- Chris.. – zaczęłam – mogę Cię o coś zapytać? – zagryzłam kącik ust.

- Jasne, co jest?

- Co robiłeś z Justinem w parku? – zapytałam niepewnie.